ร้อนอำมหิต

เหงื่อไหลออก ไม่ยอกย้อน ขยับขาแข้งไปทางไหนก็มีแต่แสงแดด แดงแจ๋ชูทาง เมื่อก่อนตอนที่อยู่โลกตะวันตก กระโดดได้ใจทุกครั้งที่เห็นแดด มาวันนี้ที่อีสาน โอ้ ช่างร้อน ร้าวราน ขอบอกว่า ร้อนอำมหิต
นี่แหละชีวิต อะไรๆที่เคยอยากได้ พอได้เข้ามาจริงๆกลับอยากผลักออกห่างๆ ตอนนี้ไม่ค่อยชอบแดด อยู่ประเทศตะวันตก ได้แดดเหมือนได้ชีวิตใหม่ บูชาแสงอาทิตย์เหมือนคนชนบท คนบ้านป่า อยู่อีสานภาวนาขอให้แดดออก น้อยลงอีกนิดก็จะดี หัวใจพองโตถ้ามีฝนมาชำระล้าง มาเปลี่ยนทางให้ถนนลูกรังที่นี่มีฝุ่นน้อยลง

อยู่อีสานขอฝน เพราะ แดดที่นี่อำมหิตเหลือใจ จะว่าไปอีกที ไขมันที่สะสมไว้กำลังค่อยละลายไปพร้อมกับเหงื่อรสเค็ม เอ้า ฝน จ๋า ฝน เดินมาหาบ้าง อย่าให้เรานั่งบ่น กร่นด่าว่า ร้อนอำมหิตอยู่อย่างนี้เลย